دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Kathryn Karen Will
سری:
ناشر: University of Michigan
سال نشر: 2014
تعداد صفحات: 237
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 41 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب [Dissertation] Cultivating Heraldic Histories in Early Modern English Literature به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب [پایان نامه] پرورش تاریخ های هرالدیک در ادبیات انگلیسی مدرن اولیه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«پرورش تاریخهای هرالدیک» استدلال میکند که هرالدریک مدرن انگلیسی اولیه بحثهای تاریخنگاری پر جنب و جوشی را در درون و بین مؤسسات و جوامع متعدد ایجاد کرد. اگرچه نخبگان قرن شانزدهم اصرار داشتند که امتیاز هرالدیک به ذاتاً نجیب محدود می شود، هرالدریک یک سیستم نشانه اجتماعی انعطاف پذیر باقی ماند که تاریخ و هویت معاصر مردم را در سراسر طیف اجتماعی نشان می دهد. پروژه من با تمرکز بر چیزی که من «زندگی اجتماعی» هرالدری می نامم، تصویری غنی از جایگاه هرالدری در نثر و نمایشنامه مدرن اولیه ایجاد می کند و به چندین روایت گسترده از مطالعات ادبی و تاریخی قبلی، تفاوت های ظریفی را اضافه می کند. نوستالژی قرون وسطایی و متون هرالدیک به عنوان پیشینه تاریخی، این مطالعه گفتمانهای متنی، بصری و شفاهی هرالدیک را در نوع خود ادبی میخواند و نشان میدهد که آنها بهعنوان کاتالیزور – نه فقط علائم – تحرک اجتماعی در فرهنگ اولیه انگلیسی مدرن عمل میکنند. فصل اول بحث میکند. که جو ناآرام در و اطراف دانشکده اسلحه در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم باعث ایجاد مجموعه ای منحصر به فرد از نوشته های هرالدیک توسط منادیان و نویسندگان آماتور شد. فصل دوم از منابع آرشیوی برای تجزیه و تحلیل مجموعهای از پاسخهای غیررسمی به متون هرالدیک چاپی استفاده میکند. در حالی که مقامات هرالدریک آثار همدیگر را به صورت چاپی و دستنویس محکوم میکردند، خوانندگان به تاریخها اشاره میکردند، شخصیتهای دربار را تحقیر میکردند، و اشعار طعنهآمیز همسایههایشان را مینوشتند. فصل سوم روابط حرفهای و اقتصادی را مشخص میکند که نمایشهای هرالدیک در دربار را با تئاتر عامه پسند مرتبط میکرد. درامهای مردمی نوشتهشده توسط کید، ویلسون، میدلتون و شکسپیر، تراکنشهای زیربنایی ایجاد و نمایش هرالدیک را بدون تضعیف خود سیستم برجسته میکنند. فصل آخر بین حالتهای تاریخنگاری انگلیسی و ولزی در «ولزیمرد دلاور»، دومین تترالوژی نمایشنامههای تاریخی شکسپیر و «همسران شاد ویندزور» تفاوت قائل میشود. اگرچه نمایشنامههای شکسپیر اهمیت هرالدری را در تاریخ انگلیس تصدیق میکنند، اما ولزیها را بهعنوان خالق تاریخنگاری فراگیر بریتانیایی نشان میدهند که بر پایه روایتهای متعدد بنا شده است.
“Cultivating Heraldic Histories” argues that early modern English heraldry generated vibrant historiographic debates within and across multiple institutions and communities. Though sixteenth-century elites insisted that heraldic privilege was limited to the inherently noble, heraldry remained a flexible social sign system that represented the histories and contemporary identities of people across the social spectrum. By focusing on what I call heraldry’s "social life,” my project creates a rich picture of heraldry’s place in early modern prose and drama, and adds nuance to several sweeping narratives of prior literary and historical scholarship. Rather than treating coats of arms as medieval nostalgia and heraldic texts as historical background, this study reads textual, visual, and oral heraldic discourses as literary in their own right, suggesting they functioned as catalysts—not just symptoms—of social mobility in early modern English culture. The first chapter argues that the volatile atmosphere in and around the College of Arms during the late sixteenth and early seventeenth centuries gave rise to a unique body of heraldic writing by heralds and amateur writers. Although these books purported to decode heraldry’s relationship to English honor, they instead complicated the already labyrinthine discourses surrounding it. The second chapter uses archival sources to analyze an assortment of unofficial responses to printed heraldic texts. While heraldry officials published censures of each other’s work in print and manuscript, readers cross-referenced histories, disparaged court figures, and wrote mock-heraldic poetry satirizing their neighbors. Chapter three identifies the professional and economic relationships that linked heraldic performances at court to those in the popular theater. Populuxe dramas written by Kyd, Wilson, Middleton, and Shakespeare highlight the transactions underlying heraldic creation and display without undermining the system itself. The final chapter differentiates between English and Welsh historiographic modes in The Valiant Welshman, Shakespeare’s second tetralogy of history plays, and The Merry Wives of Windsor. Although Shakespeare’s plays acknowledge the importance of heraldry in English history, they depict the Welsh as creators of an inclusive British historiography founded on a multiplicity of narratives.